Real life Kinshasa

Paulin neemt ons mee om het “echte” Kinshasa te bekijken. Hoe leven de mensen hier in real life. Paulin geeft ook taxi-training aan buitenlanders. Geen overbodige luxe, want taxi’s zijn hier alleen maar herkenbaar aan handgebaren van de chauffeurs, ze hebben geen bordje op het dak “taxi”. Ook leert hij je wat een rit kost en hoe je voorkomt dat je opgelicht wordt. Je moet namelijk nooit vragen aan het eind van de rit “Combien?”, (want dan merkt de taxichauffeur dat je naïef bent en kan hij vragen wat hij wil) maar gewoon 500 Congolese francs geven.

Real life Kinshasa

Emma en Oskar moeten werken en Paulin rijdt ons in hun auto rond door de stad. We gaan de meest obscure straatjes in, waarvan ik denk “daar past zo’n grote auto nooit door”. Maar het gaat allemaal prima.

Er zijn straatjes waar alleen maar auto-onderdelen verkocht worden. Iedereen heeft zijn eigen specialiteit (merk of bepaald soort onderdeel). Garages heb je hier niet, alles gebeurt gewoon op straat.

Een vrouw roostert op een vuurtje iets wat verpakt is in bananenblad. Ik vraag wat het is. Het heet Mbika en er zit o.a. vis in (uit de Congo rivier), vermengd met meel en allerlei kruiden. We kopen er een (500 Congolese Fr = 0,40 Eur) en het is héél erg lekker! Ik heb het recept opgezocht: http://www.congocookbook.com/meat_recipes/mbika_with_meat.html Dat is met vlees, maar die wij kochten was met vis.

Emma zegt later dat zij het op een receptie ook heeft gegeten (maar dan van een traiteur, veel duurder dus). Voor buitenlanders is het leven in Kinshasa heel erg duur. We hadden bijvoorbeeld 3 bekertjes room om zelf ijs te maken: 20 US Dollar. Er zijn supermarkten maar alles is geïmporteerd en arme Congolezen komen daar niet. Zij kopen alles op straat: fruit, groente, maniok, brood, pinda’s.

We gaan ook met Paulin naar een naaiatelier want ik wil iets laten naaien met Afrikaanse stof. De dag ervoor zijn we al in de winkel van Vlisco wezen kijken. Dat is Afrikaanse stof die in Nederland (Helmond) gemaakt wordt: Wax Hollandaise, maar dat is peperduur. Paulin weet natuurlijk goedkopere adresjes. In het naaiatelier (een klein hokje met 2 naaimachines) hebben ze niet zoveel keuze qua stof. Dus we zoeken weer verder. Dan komen we in een wijkje waar heel veel stoffenkramen zijn en ook een soort pakhuis met stoffen. Ik koop een lap van 5 meter voor 7000 Congolese francs (5 EUR).

Ik vraag aan Paulin of we ook ergens “Les Sapeurs” kunnen zien. Dat zijn Congolezen die zeer elegant en extravagant gekleed zijn. Neo-dandy’s. De naam komt van SAP (Société des Ambianceurs et des Personnes Élégantes). Volgens Paulin zijn ze in de weekenden wel te zien in de wijk bij Avenue de la Victoire waar heel veel barretjes zijn. Ook in Congo-Brazzaville komen ze voor. Jammer dat wij er dus geen zien!

We bezoeken ook de Académie des Beaux Arts er is hier mooie Afrikaanse kunst te koop. Ook zien we het stadion waar in 1974 de Rumble in the Jungle plaatsvond (de boxwedstrijd tussen George Foreman en Mohammed Ali) dat bijgewoond werd door 60.000 Congolezen.

Verkeerslichten in Kinshasa

De verkeerslichten in Kinshasa zijn ook uniek. Op de Boulevard 30 Juin staan enorme robots die het verkeer regelen. De robots hebben menselijke trekjes. Ze hebben een gezicht en armen. De ogen schijnen camera’s te zijn, als je door rood licht rijdt word je gefotografeerd. Het dakje is een zonnepaneel. Echt geen overbodige luxe deze robots, want het verkeer is hier ene grote chaos!

Op de grote boulevards en betere straten zijn straatvegers bezig om de straat te vegen. Het zand wordt weggeveegd. Eigenlijk ook wel heel vreemd, want overal verder in de stad ligt heel veel vuil. En daar doet niemand iets aan. Ergens bij de rivier zagen we ook zoveel plastic flesjes liggen. Ik ben ervan overtuigd dat de plastic soup in de oceanen door o.a. Congo wordt veroorzaakt.

Lunchen doen we bij Limoncello. Een oase achter een hoge muur in een van de stoffige straatjes.